U chorych bez poprawy po odstawieniu antybiotyku wyzwalającego biegunkę lekiem z wyboru jest metronidazol (30 mg/kg masy ciała/dobę

w czterech dawkach, stosowany co najmniej przez 10 dni doustnie lub wyjątkowo dożylnie – gdy niemożliwa jest droga doustna). W ciężkich postaciach zapalenia jelit, przy obecności błon rzekomych w badaniu endoskopowym, braku poprawy po leczeniu metronidazolem stosuje się wankomycynę (40 mg/kg masy ciała/dobę w czterech dawkach doustnie lub we wlewie doodbytniczym). Podobną skuteczność wankomycyny podawanej doustnie po wcześniejszej nieskutecznej this website terapii metronidazolem wykazano u opisanych przez nas pacjentów III i IV. W najcięższych postaciach biegunki Clostridium difficile należy stosować metronidazol dożylnie wraz z wankomycyną doustnie lub we wlewie doodbytniczym. U około 20% chorych z rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego dochodzi do nawrotu choroby, zazwyczaj po 3–21 dni od zakończenia leczenia. U połowy chorych nawrót powodowany jest przez ten sam szczep bakterii [10]. Tłumaczy się to słabą odpowiedzią układu odpornościowego pacjenta i zbyt małym poziomem przeciwciał wytworzonych a pełniących funkcję antytoksyn. Ryzyko nawrotu wzrasta wraz z kolejnym nawrotem

choroby. Zaleca się stosowanie tego samego leku, za pomocą którego wyleczono pierwszy epizod selleck inhibitor choroby, za wyjątkiem, gdy jest to przebieg cięższy, wtedy wskazane jest stosowanie wankomycyny [10]. W leczeniu nawrotów wankomycynę można stosować w SPTBN5 wysokich dawkach, tj. 2 g/dobę przez 10 dni i następnie dawki 125–500 mg podawane co 3. dzień przez 4 tygodnie. U opisanego przez nas pacjenta I także po 10 dniach wystąpił nawrót dolegliwości, zastosowano ponownie antybiotyk, którego użyto przy pierwszym rzucie choroby z poprawą kliniczną. W przypadku nawrotu choroby istnieją doniesienia o innych możliwościach terapeutycznych z zastosowaniem rifaxyminy, fidaxomicyny, teikoplaniny oraz wlewek doodbytniczych z zastosowaniem stolca osób zdrowych [15], [16], [17] and [18]. Niewątpliwie metody te wymagają dalszych

badań celem oceny skuteczności tego postępowania. Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego może prowadzić do toksycznego rozdęcia okrężnicy (megacolon toxicum) lub perforacji jelit, które wymagają leczenia chirurgicznego. Ze względu na możliwość wystąpienia biegunki w wyniku antybiotykoterapii przy prowadzeniu racjonalnej antybiotykoterapii u dzieci nieocenioną rolę ochronną spełniają probiotyki. Znane od początku XX wieku probiotyki jako żywe, wyselekcjonowane szczepy mikroorganizmów, stosowane w odpowiednich ilościach wywierają ochronny efekt na organizm. W Polsce Grupa Ekspertów na podstawie metaanaliz, badań z randomizacją prowadzonych na całym świecie, ustaliła stanowisko dotyczące zaleceń stosowania poszczególnych szczepów probiotycznych w profilaktyce biegunki związanej z antybiotykoterapią u dzieci [1].